Jacques Tati: Ο ανανεωτής της κινηματογραφικής κωμωδίας

Ψηλός και λιγνός σαν λελέκι , ο Ζακ Τατί (Jacques Tati) είναι ένας από τους μεγάλους κωμικούς του κινηματογράφου όλων των εποχών. Διάδοχος του Τσάπλιν και του Κίτον , δούλεψε αποκλειστικά σύμφωνα με την παράδοση του “βωβού” , αποφεύγοντας τον διάλογο προς όφελος μιας μαεστρικής παντομίμας. Παρόλο που έκανε μόνο πέντε ταινίες σε μια καριέρα 35 χρόνων , η καθεμιά απ’ αυτές ήταν με τον τρόπο της, ένας κωμικός θησαυρός χωρίς προηγούμενο.

Γεννημένος στις 9 Οκτωβρίου του 1907, γιος αστικής οικογένειας, σιχαίνεται το σχολείο, προτιμάει τα αθλήματα και το μιούζικ χολ. Γαλλο-ρωσο-ολλανδο-ιταλικής καταγωγής, ο Jacques Taticheff είναι εγγονός ενός Ρώσου στρατηγού, στρατιωτικού ακόλουθου της πρεσβείας στο Παρίσι. Οι γονείς του είχαν ένα περιώνυμο κατάστημα με κάδρα έργων τέχνης.

Δούλεψε ως μίμος , πριν μπει στον κινηματογράφο , στην δεκαετία του ’30 , με μια σειρά από εξαιρετικά εφευρετικές κωμικές ταινίες μικρού μήκους. Η πιο πετυχημένη ήταν το “L’ ecole des facteurs” (1947) – η ιστορία ενός ταχυδρόμου σε σύγχυση – και χρησιμοποίησε τον ίδιο χαρακτήρα για την πρώτη ταινία του μεγάλου μήκους “Jour de Fete” (1948). Η ταινία του “Οι διακοπές του Κυρίου Υλό” (1953), του έφερε διεθνή αναγνώριση.

Ο Υλό ένας ισχνός , ανέκφραστος, τσαπατσούλης καπνιστής πίπας , υπήρξε μια από τις μεγάλες κινηματογραφικές του δημιουργίες: ένα σαστισμένο καλοπροαίρετο “alter ego” που δεν μιλούσε ποτέ, αν και μερικές φορές μουρμούριζε , δημιουργούσε χάος όπου πήγαινε και βρισκόταν διαρκώς με ξεκαρδιστικό τρόπο , σε διαμάχη με τους μηχανισμούς του σύγχρονου κόσμου.

Ήταν ένα κλασικό κωμικό αρχέτυπο , που ο Τατί χρησιμοποίησε θαυμάσια σε όλες τις επόμενες ταινίες του: “Mon Oncle” (1958), “Playtime” (1967) και “Traffic” (1971). Ωστόσο, η πεισματική τελειομανία του , τον οδήγησε τελικά στην χρεωκοπία και μ’ εξαίρεση την “Parade” (1974) – ένα βίντεο με τις παλιότερες παντομίμες του – ο πιο ιδιοφυής κωμικός του σύγχρονου κινηματογράφου πέρασε , τα τελευταία δέκα χρόνια του , σε αναγκαστική σύνταξη.

Ο Ζακ Τατί πέθανε στις 4 Νοεμβρίου 1982 στο Παρίσι, σε ηλικία 75 ετών.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας telegraph