Βασισμένο στο μυθιστόρημα της Βίκι Μπάουμ “Menschen im Hotel”, το “Grand Hotel” αποτελεί το πρώτο δείγμα σπονδυλωτής ταινίας στην ιστορία του κινηματογράφου με διανομή πολλών αστέρων εκείνης της εποχής (all star cast). Η MGM θέλησε να προωθήσει τα μεγαλύτερά της ονόματα, δίνοντάς τους τον ίδιο χρόνο στην μεγάλη οθόνη. Οι σπονδυλωτές ταινίες με διανομή πολλών αστέρων του είδους, έγιναν πολύ της μόδας την δεκαετία του ’60 και συνήθως διηγούνταν γεγονότα που εκτυλίσσονταν σε ξενοδοχεία κι ενίοτε αεροδρόμια, πλοία ή τρένα.

Σίγουρα τέτοιες ταινίες, όπως το Grand Hotel, αποτελούν μνημεία του κινηματογράφου. Οι ερμηνείες βέβαια είναι ανάλογες της εποχής και διαφέρουν με τις σημερινές, σε ύφος, λόγο και ένταση, είναι όμως αρκετά καλές. Ως λάτρης των παλιών ταινιών του Hollywood, πρέπει να πω ότι το Grand Hotel είναι μια ταινία βασισμένη σε θεατρικό, που θα μπορούσε κάλλιστα να γυριστεί και σήμερα. Δεν προσφέρει κάτι πολύ ιδιαίτερο, πέρα από μια ελαφρά μελαγχολία των καιρών και δεν είναι από τις πρώτες ταινίες που θα πρέπει να έχει κάποιος στην λίστα του παρά το λαμπερό καστ των πρωταγωνιστών της.

Η ταινία επίσης, είναι γνωστή για την περίφημη ατάκα της Γκάρμπο “I want to be alone” (Θέλω να μείνω μόνη). Η ίδια όμως, είχε δηλώσει κάποια στιγμή πως: «Δεν είπα ποτέ, ‘Θέλω να είμαι μόνη’. Είπα μόνο πως ‘Θέλω να με αφήσουν ήσυχη. Αυτή είναι όλη η διαφορά».

Το Grand Hotel είναι η μοναδική ταινία στην ιστορία των Όσκαρ , που έλαβε μόνο μία υποψηφιότητα και την κέρδισε, αυτή της καλύτερης ταινίας.