Μια ταινία έπος του 1939, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Μάργκαρετ Μίτσελ του 1936 και σε σκηνοθεσία Βίκτορ Φλέμινγκ. Η επική αυτή ταινία, που γυρίστηκε μάλιστα έγχρωμη, με πρωταγωνιστές τη Βίβιαν Λι, τον Κλαρκ Γκέιμπλ, τον Λέσλι Χάουαρντ και την Ολίβια ντε Χάβιλαντ, αποτελεί τη μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών. Επίσης, βραβεύτηκε με 8 βραβεία Όσκαρ, ένα ρεκόρ που διατήρησε για είκοσι χρόνια.

Η νεοσύστατη εταιρία του Σέλζνικ δεν είχε στην κατοχή της κανέναν μεγάλο αστέρα της εποχής, κάτι που τον ανάγκαζε να δανειστεί ηθοποιούς από άλλες εταιρίες. Σύμφωνα με δημοψήφισμα, το αμερικανικό κοινό ήθελε τον “Βασιλιά του Χόλυγουντ”, Κλαρκ Γκέιμπλ για το ρόλο του Ρετ Μπάτλερ, αλλά ο Γκέιμπλ ανήκε στο δυναμικό της εταιρίας Metro-Goldwyn-Mayer. Ο Σέλζνικ δεν ήθελε να δανειστεί τίποτα από την εταιρία του πεθερού του, Λούι Μπι Μάγιερ. Η πρώτη του όμως επιλογή, ο Γκάρι Κούπερ, απέρριψε τον ρόλο. Ο Τζάκ Γουόρνερ προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Σέλζνικ παραχωρώντας του την Μπέτι Ντέιβις, τον Έρολ Φλίν και την Ολίβια ντε Χάβιλαντ, με αντάλλαγμα τα δικαιώματα της διανομής στις Η.Π.Α. Ο Σέλζνικ θεωρούσε ότι ο Φλιν ήταν ακατάλληλος για τον ρόλο και αποφάσισε να δανειστεί τον Κλαρκ Γκέιμπλ από την MGM, με αντάλλαγμα το 50% των κερδών της ταινίας.

Υποψήφιες για τον ρόλο της Σκάρλετ ήταν πολλές διάσημες ηθοποιοί εκείνης της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Μπέτι Ντέιβις, Λουσίλ Μπολ, Κάθριν Χέπμπορν, Τζόαν Φοντέιν κ.α. Ο Σέλζνικ, που είχε δει τη Βίβιαν Λι στις ταινίες Μέσα από τις φλόγες και Ατίθασα νιάτα, τη θεωρούσε υπέροχη, αλλά η βρετανική της προφορά δεν ταίριαζε στο χαρακτήρα της Σκάρλετ Ο’ Χάρα. Ο Αμερικάνος ατζέντης της Λι, ήταν ο αντιπρόσωπος στην Αγγλία του πρακτορείου ταλέντων του Μάιρον Σέλζνικ, αδελφού του παραγωγού του Όσα παίρνει ο άνεμος Ντέιβιντ Ο’ Σέλζνικ.

Τον Φεβρουάριο του 1938, η Λι ζήτησε να περάσει από ακρόαση για τον ρόλο της Σκάρλετ. Όταν ο Μάιρον Σέλζνικ, που αντιπροσώπευε τον Λόρενς Ολίβιε συναντήθηκε με τη Λι, κατάλαβε ότι διέθετε όλα τα χαρίσματα που απαιτούσε ο ρόλος. Η Λι είχε συμβόλαιο με τον Άγγλο σκηνοθέτη Αλεξάντερ Κόρντα, με τον οποίο ο Σέλζνικ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις, που αφορούσαν τον δανεισμό της Λι για το Όσα παίρνει ο άνεμος. Ο Μάιρον κάλεσε τη Λι και τον Ολίβιε στο σετ, όπου κινηματογραφούσαν την πυρκαγιά της Ατλάντα. Εκεί ανάμεσα στις φλόγες, ο Μάιρον προσφώνησε τη Λι, λέγοντας στον αδελφό του: «Έι ιδιοφυΐα! Σου παρουσιάζω τη Σκάρλετ Ο’ Χάρα». 

Την επόμενη ημέρα, η Λι διάβασε μια σκηνή για το Σέλζνικ, ο οποίος έγραψε στη σύζυγο του: «Από εκεί που δεν το περίμενε κανείς, βρέθηκε η Σκάρλετ και είναι πάρα πολύ καλή». Ο σκηνοθέτης, Τζορτζ Κιούκορ που εντυπωσιάστηκε από τη ζωντάνια της Λι, συμφώνησε με το Σέλζνικ και λίγες μέρες αργότερα ο ρόλος ανατέθηκε στη Βίβιαν Λι, ένας ρόλος που έμελλε να την καθιερώσει ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στην ιστορία του Χόλυγουντ και να της χαρίσει το Όσκαρ Α’ γυναικείου ρόλου.

Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι σε εκείνη την τελετή των Όσκαρ του 1940, το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος» έγραψε ιστορία καθώς η Χάτι ΜακΝτάνιελ (η Μάμι του φιλμ) έγινε η πρώτη μαύρη ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου που κατάφερε να κερδίσει βραβείο Όσκαρ (Β’ Γυναικείου Ρόλου).

Αρκετές σκηνές του Όσα παίρνει ο άνεμος θεωρούνται σκηνές ανθολογίας, ενώ στην σύγχρονη ιστορία έμειναν ατάκες όπως το “Francly my dear, i don’t give a damn” του Ρετ στην Σκάρλετ καθώς και η γεμάτη αισιοδοξία φράση της Σκάρλετ “After all, tomorrow is another day”.

Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε ότι το κλασικό αυτό φιλμ έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του μύθου. Μέχρι και σήμερα έχει τη μοναδική ικανότητα να συναρπάζει, να συγκινεί αλλά και να ταξιδεύει το θεατή στον αμερικανικό Νότο την εποχή του Εμφυλίου.