8/10
- Έτος κυκλοφορίας: 1953
- Είδος: Ρομαντική κομεντί
- Χώρα: ΗΠΑ
- Σκηνοθέτης: Γουίλιαμ Γουάιλερ
- Πρωταγωνιστές: Γκρέγκορι Πεκ, Όντρεϊ Χέπμπορν, Έντι Άλμπερτ
- Διάρκεια ταινίας: 118′
- Βραβεία: 3 Όσκαρ
Η ταινία Διακοπές στη Ρώμη (Roman Holiday) είναι ρομαντική κομεντί παραγωγής 1953, σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ . Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι o Γκρέγκορι Πεκ, η Όντρεϊ Χέπμπορν κι ο Έντι Άλμπερτ. Το σενάριο της ταινίας έγραψε ο Τζον Ντάιτον, μαζί με τον εξόριστο από το Χόλυγουντ λόγω των αριστερών του πεποιθήσεων, Ντάλτον Τράμπο. Ο Τράμπο που βρισκόταν στη Μαύρη Λίστα του Χόλυγουντ δεν πιστώθηκε τη συγγραφή του σεναρίου, για το οποίο χρησιμοποιήθηκε το όνομα του σεναριογράφου Ίαν ΜακΛίλαν Χάντερ.
Πλοκή
Η ιστορία ακολουθεί τη νεαρή πριγκίπισσα Άννα (που υποδύεται η Audrey Hepburn), η οποία, κατά τη διάρκεια ενός επίσημου ταξιδιού στη Ρώμη, αποφεύγει το αυστηρό πρωτόκολλο και αποφασίζει να ζήσει μια απλή, ανέμελη μέρα στην πόλη, σαν μια κανονική γυναίκα. Στη διάρκεια αυτής της περιπέτειας, συναντά τον Joe Bradley (τον οποίο ερμηνεύει ο Gregory Peck), έναν Αμερικανό δημοσιογράφο που προσπαθεί να τη βγάλει φωτογραφίες και να δημοσιεύσει την ιστορία της. Όμως, καθώς περνούν χρόνο μαζί, αναπτύσσουν συναισθήματα ο ένας για τον άλλον, κάτι που δημιουργεί σύγκρουση ανάμεσα στην προσωπική ζωή και το επαγγελματικό καθήκον του Joe.
Περισσότερα
Κριτική
Η ταινία είναι γεμάτη ρομαντισμό, χιούμορ και μαγευτικά τοπία της Ρώμης, και έχει χαρακτηριστεί ως μία από τις πιο αγαπημένες ρομαντικές ταινίες όλων των εποχών. Ακολουθούν ορισμένα σημαντικά σημεία της κριτικής της:
- Η Audrey Hepburn στον ρόλο της Πριγκίπισσας Άννα: Η Hepburn αποδίδει έναν χαρακτήρα γεμάτο αθωότητα, αλληλοεπιδρώντας με τον κόσμο με εντυπωσιακή φυσικότητα και ευγένεια. Ο ρόλος αυτός την καθιέρωσε ως ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του κινηματογράφου, κερδίζοντας το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της.
- Η χημεία με τον Gregory Peck: Ο Peck υποδύεται τον Joe, έναν δημοσιογράφο που είναι φαινομενικά πρακτικός και επαγγελματίας, αλλά σταδιακά μαλακώνει κάτω από την επιρροή της Hepburn. Η χημεία τους στην οθόνη είναι αβίαστη και ρεαλιστική, κάνοντάς τους να φαίνονται ως το τέλειο ζευγάρι, ενώ οι αντιφάσεις του χαρακτήρα του Joe προσφέρουν ενδιαφέρον στην πλοκή.
- Η σκηνοθεσία του William Wyler: Ο Wyler καταφέρνει να συνδυάσει τα ρομαντικά στοιχεία της ιστορίας με το χιούμορ και την περιπέτεια, δημιουργώντας έναν αισθησιακό, αλλά και γλυκόπικρο τόνο. Η Ρώμη, με την ιστορία και την ομορφιά της, γίνεται μια ενσωματωμένη και ατμοσφαιρική “ηρωίδα” της ταινίας, δίνοντας επιπλέον βάθος στην ιστορία.
- Η φωτογραφία και τα σκηνικά: Η Ρώμη, με τα εμβληματικά της τοπία, αποτυπώνεται σε όλη της την δόξα, με σκηνές που αποτυπώνονται στην παγκόσμια μνήμη, όπως η διάσημη σκηνή με την Hepburn και τον Peck πάνω σε μια μηχανή. Η ταινία μεταδίδει την αίσθηση της εξερεύνησης και της ελευθερίας που προσφέρει μια πόλη γεμάτη ιστορία και γοητεία.
- Μουσική: Η μουσική της ταινίας, σε σύνθεση του George Auric, συνεισφέρει σημαντικά στη δημιουργία της ατμόσφαιρας και της συναισθηματικής έντασης.
Συνολική Εντύπωση
Το “Roman Holiday” παραμένει ένα αριστούργημα του κινηματογράφου, το οποίο όχι μόνο αποδεικνύει τη γοητεία και το ταλέντο των πρωταγωνιστών του, αλλά επίσης προβάλλει μια αιώνια, ρομαντική ιστορία που έχει αντέξει στον χρόνο. Ειδικά η ερμηνεία της Audrey Hepburn έχει παραμείνει συνώνυμο της κομψότητας και της γλυκύτητας στον κινηματογράφο. Αν και οι καταστάσεις της ταινίας έχουν μια υποτυπώδη ρομαντική φαντασία, το συναισθηματικό βάθος και οι αξίες της ανθρώπινης σύνδεσης και της ελευθερίας την καθιστούν έναν αξέχαστο θησαυρό του κινηματογράφου.
Η ταινία έχει αναγνωριστεί με πολλά βραβεία και υποψηφιότητες, μεταξύ των οποίων το Όσκαρ για την Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία και την Καλύτερη Σκηνοθεσία, ενώ αποτέλεσε το επίσημο ντεμπούτο της Όντρεϊ Χέπμπορν, στον ρόλο της πρωταγωνίστριας σε μια μεγάλη παραγωγή του Χόλιγουντ και την καθιέρωσε ως μία από τις πιο διάσημες και αγαπημένες ηθοποιούς της εποχής.
Δείτε ολόκληρη την ταινία παρακάτω
Δείτε το trailer παρακάτω
Πηγή εικόνας nytimes.com, Athinorama