Η Μπέτι Ντέιβις, που ο καθένας μας γνωρίζει από αυτόν τον ρόλο, δεν ήταν καν επιλογή στο καστ. Αρκετές άλλες προηγούνταν, όμως μια σειρά ατυχιών, υποχρεώσεων και συμπτώσεων, έφεραν την Ντέιβις στη θέση της Μάργκο Τσάνινγκ. Ο Μάνκιεβιτς έπρεπε να προσαρμόσει μάλιστα τον ρόλο στον χαρακτήρα της, καθώς η πρωτότυπη Μάργκο ήταν μια καλόψυχη, γλυκομίλητη, ηλικιωμένη ηθοποιός…

Η ταινία μετά την προβολή της απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και μαζί με τη Λεωφόρο της Δύσης του Μπίλι Γουάιλντερ, άλλη ταινία της εποχής που ασχολείται με το χώρο του θεάματος, θεωρήθηκε φαβορί για τα Όσκαρ. Κέρδισε τα βραβεία των κριτικών και ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας. Υπήρξε πρόβλημα όμως όταν η Αν Μπάξτερ επέμεινε το στούντιο να την υποστηρίξει για να προταθεί για Όσκαρ Α′ γυναικείου ρόλου αντί για Β’ γυναικείο, κάτι που θα ελάττωνε τις πιθανότητες της Ντέιβις να κερδίσει το τρίτο της Όσκαρ. Έτσι κι έγινε. Το φιλμ έλαβε ρεκόρ υποψηφιοτήτων, δεκατέσσερις στο σύνολο, μεταξύ των οποίων και πέντε για Όσκαρ ερμηνείας, στον Α’ γυναικείο ρόλο η Ντέιβις με τη Μπάξτερ, στο Β′ ανδρικό ο Σάντερς και στο Β′ γυναικείο η Χολμ και η Ρίττερ. Το αποτέλεσμα ήταν η Ντέιβις με τη Μπάξτερ να ακυρώσουν η μια την άλλη και το Όσκαρ A′ γυναικείου ρόλου να πάει στη Τζούντι Χόλιντεϊ για το Γεννημένη χθες. Ο μόνος που κατάφερε να αποσπάσει Όσκαρ ερμηνείας ήταν ο Τζόρτζ Σάντερς για τον κυνικό κριτικό Άντισον Ντε Γουίτ. Το φιλμ κέρδισε Όσκαρ σκηνοθεσίας και σεναρίου για το Μάνκιεβιτς και καλύτερης ταινίας. Η Ντέιβις, παρέλαβε μερικούς μήνες μετά, το βραβείο της κριτικής επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών για την ερμηνεία της στην ταινία. 

Απόλυτα κλασική, η ταινία του Τζόζεφ Μάνκιεβιτς, έχει ξεπεράσει τα όρια του σινεμά κι αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς για κάθε ιστορία αντιζηλίας, φιλοδοξίας, προδοσίας και… ηθοποιίας, για να μας υπενθυμίζει εν τέλει, πως όσα χρόνια κι αν περάσουν οι μεγάλες ντίβες, οι μεγάλες ταινίες, κι η μεγάλη οθόνη δεν χάνουν τίποτα από την μαγεία τους.