Όλα είναι τέλεια. Στην κορυφή υπάρχει η κλασική ερμηνεία του Μπόγκαρτ – σκληρός και ετοιμόλογος εξωτερικά, ευάλωτος και συναισθηματικός εσωτερικά – ενώ η Ίνγκριντ Μπέργκμαν λάμπει από ομορφιά και σαγήνη. Υπάρχει επίσης μια στρατιά εξαιρετικών ηθοποιών που τους πλαισιώνει, και στην καρδιά της υπόθεσης, μια κλασική ερωτική ιστορία με έξυπνο διάλογο, από τους διδύμους, Τζούλιους και Φίλιπ Επστάιν και τον Χάουαρντ Κοχ, που έγραψαν ένα τόσο καλοδουλεμένο σενάριο, ώστε κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος πριν από την τελευταία σκηνή. Η Μπέργκμαν θα φύγει με τον Μπόγκαρτ ή θα μείνει πιστή στο βαρετό αλλά ευγενικό αντιστασιακό σύζυγό της Πολ Χενράιντ;

Το πορτρέτο της Καζαμπλάνκα στη διάρκεια του πολέμου αποδίδεται από τα στούντιο της Warner σαν καταφύγιο εγκληματιών, προσφύγων, αντιστασιακών και Ναζί. Ο κυνικός, εκπατρισμένος Αμερικανός ιδιοκτήτης του μπαρ Rick’ s Cafe δεν διακινδυνεύει για κανέναν, μέχρι που αντικρίζει την όμορφη γυναίκα που φλέρταρε κάποτε στο Παρίσι, ακούγοντας το ρυθμό του “As Time Goes By”. Ο Μπόγκαρτ λέει στον φίλο του πιανίστα Σαμ (Ντούλι Γουίλσον): “Αν μπορείς να το παίξεις για εκείνην, μπορείς να το παίξεις και για μένα. Παίξ’ το για μένα, Σαμ”. Το κοινό προτίμησε να πιστεύει ότι ο Μπόγκαρτ είπε: “Παιξ’ το ξανά Σαμ” κι έτσι έμεινε για πάντα.