Μια από τις θρυλικές μορφές της Αμερικανικής οθόνης , ο Ελία Καζάν, ο ελληνικής καταγωγής διακεκριμένος σκηνοθέτης, σεναριογράφος και συγγραφέας, διαπότισε το μεταπολεμικό κινηματογράφο με το πρωτοποριακό υποκριτικό στυλ του και το φημισμένο Group Theater της Νέας Υόρκης.

Φέρνοντας την σχολή της μεθόδου στις Αμερικανικές Εταιρείες , ο Καζάν έφερε μια νέα αίσθηση ρεαλισμού στον κινηματογράφο , προβάλλοντας τους δυο πιο ακαταμάχητους άντρες ηθοποιούς. Έβγαλε τον Τζέιμς Ντιν από το σκοτάδι για τον πρωταγωνιστικό ρόλο στ’ “Ανατολικά της Εδέμ” (1955) κι έκανε αθάνατο το νεαρό τότε Μάρλον Μπράντο στο έργο του Τένεσι Ουίλιαμς “Λεωφορείο ο Πόθος” (1952) αλλά και στην δραματική ταινία “Το λιμάνι της αγωνίας” (1954).

Κινητήρια δύναμη πίσω από πολλές από τις πιο προκλητικές ταινίες της εποχής μας, ο Καζάν χειρίστηκε το θέμα του αντισημιτισμού στη “Συμφωνία Κυριών” (1947) – ταινία για την οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ σκηνοθεσίας – και της παιδικής σεξουαλικότητας στην “Φωνή του Πόθου” (1956). Ήταν προϊόν μιας κοινωνικά συνειδητοποιημένης εποχής , που πίστευε πραγματικά πως θα μπορούσε ν’ αλλάξει τον κόσμο.

Ωστόσο, παρά τη σεβαστή του θέση , ο Καζάν δεν είναι απαλλαγμένος από κατηγορίες. Οι σύγχρονοι κριτικοί απορρίπτουν το έργο του ως ξεθωριασμένο και βαρύ και υποστηρίζουν πως ο φιλελεύθερος ζήλος των ταινιών του , μειώνεται από την συνεργασία του με την Επιτροπή Αντιαμερικανικών δραστηριοτήτων, το 1952, που έβαλε στην μαύρη λίστα πολλούς αριστερούς του Χόλιγουντ.

Παρόλα αυτά , δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει κανείς την τεράστια επιρροή του, στους μεταγενέστερους Αμερικανούς κινηματογραφιστές. Στην τελευταία ταινία του έπαιξαν οι Τζακ Νίκολσον και Ρόμπερτ Ντε Νίρο , δύο πολύ σημαντικοί ηθοποιοί της εποχής μας, τους οποίους σίγουρα επηρέασε , σε μια πιστή απόδοση της χολιγουντιανής τραγωδίας του Φίντζεραλντ “Ο τελευταίος των μεγιστάνων” (1976).

Δείτε στο παρακάτω βίντεο την ταινία του Ελία Καζάν “Συμφωνία Κυριών” (1947)

Πηγή εικόνας imdb.com