Γουόρεν Μπίτι: ο γυναικοκατακτητής του Χόλιγουντ

Στις 30 Μαρτίου του 1937, γεννιέται ο Γουόρεν Μπίτι (Warren Beatty), ο πολυβραβευμένος Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός ταινιών, αλλά και αδελφός της εξίσου διάσημης ηθοποιού Σίρλεϊ Μακ Λέιν.

Ο Μπίτι ξεκίνησε την καριέρα του το 1957, συνεχίζοντας παράλληλα τις σπουδές του στο δράμα στο Πανεπιστήμιο Νορθγουέστερν, το οποίο εγκατέλειψε έναν χρόνο αργότερα, για να μεταβεί στη σχολή της Στέλλα Άντλερ, στη Νέα Υόρκη. Μέχρι το 1960, εμφανίστηκε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις του Μπρόντγουεϊ, μέχρι την στιγμή που έλαβε το Βραβείο Τόνυ για τη συμμετοχή του στο θεατρικό έργο του Γουίλιαμ Ινγκ, A loss of Roses.

Το 1961, ήρθε η πρώτη του συνεργασία με τον Ελία Καζάν, στην ταινία Splendor in the Grass (Πυρετός στο Αίμα), στην οποία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, δίπλα στη Νάταλι Γουντ. Η ταινία προτάθηκε για τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ανδρικής ερμηνείας σε δράμα. Την ίδια χρονιά (1961), ακολούθησε η ταινία The Roman Spring of Mrs.Stone (Το τέλος μιας αγάπης), βασισμένη σε θεατρικό έργο του Τένεσι Ουίλιαμς.

Το 1965, ο Γουόρεν Μπίτι αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το καστ της ταινίας What’s New Pussycat, λόγω χειρισμών του Γούντι Άλεν, με τους οποίους διαφώνησε. Δύο χρόνια αργότερα όμως, το 1967, η ταινία δικής του παραγωγής, Bonnie and Clyde, με συμπρωταγωνιστές τους Φέι Ντάναγουεϊ και Τζιν Χάκμαν έφερε τεράστια επιτυχία και δέκα υποψηφιότητες για Όσκαρ.

Κατά τη δεκαετία του ’70, όντας ήδη σε σχέση με την Αγγλίδα ηθοποιό Τζούλι Κρίστι, ο Μπίτι συνέχισε μια ανοδική πορεία με τις ταινίες McCabe And Mrs.Miller (Η Έντιμος Κυρία και ο Χαρτοπαίκτης, 1971), The Parallax View (Υπόθεση Πάραλλαξ, 1974), Shampoo (1975).

Το 1978, με την ταινία Heaven Can Wait (Ας περιμένει ο Παράδεισος), ο Γουόρεν Μπίτι που είχε γράψει το σενάριο, σκηνοθετούσε, πρωταγωνιστούσε και ήταν επίσης παραγωγός, βρέθηκε υποψήφιος σε τέσσερις κατηγορίες για Όσκαρ και η ταινία του έλαβε 9 υποψηφιότητες.

Έχοντας ήδη διαλύσει τη σχέση του με τη Τζούλι Κρίστι, το 1979 ξεκίνησε μια νέα σχέση με την ηθοποιό Νταϊάν Κίτον, που συμμετείχε και στο επόμενο εγχείρημά του, την ταινία Reds (Οι Κόκκινοι). Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους δύο χρόνια μετά την έναρξη των εργασιών της και έλαβε εξαιρετικές κριτικές και 12 υποψηφιότητες για Όσκαρ, εκ των οποίων οι 4 και πάλι προσωπικές στον Γουόρεν Μπίτι.

Μετά από 6ετές διάλειμμα, ο Μπίτι επανεμφανίστηκε το 1987 με την ταινία του Ishtar, μια μεγαλειώδη αποτυχία, με συμπρωταγωνιστή τον Ντάστιν Χόφμαν. Το επόμενο εγχείρημά του έγινε το 1990, τρία χρόνια αργότερα, με την ταινία Dick Tracy και συμπρωταγωνιστές τη Μαντόνα και τον Αλ Πατσίνο.

Στις παραγωγές της δεκαετίας του ’90, συμπεριλαμβάνονται η ταινία Bugsy, που του χάρισε άλλη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ ανδρικού ρόλου, καθώς και το Love Affair (Ένας μεγάλος έρωτας, 1994), μια ταινία χωρίς επιτυχία, στο πλευρό της Κάθριν Χέπμπορν.

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Bugsy συνδέθηκε ερωτικά με την ηθοποιό και μετέπειτα σύζυγό του, Ανέτ Μπένινγκ με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά και είναι ακόμα παντρεμένος. Ταυτόχρονα όμως, απέκτησε και τη φήμη του γυναικά, καθώς σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του σχετίστηκε με διάφορες σταρ του Χόλυγουντ.

Στην πολυετή του θητεία στον χώρο του κινηματογράφου, ο Γουόρεν Μπίτι έλαβε συνολικά 14 υποψηφιότητες για Βραβείο Όσκαρ, εκ των οποίων 4 ήταν για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου και οι υπόλοιπες για σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή ταινιών. Βραβεύθηκε επίσης με 4 Χρυσές Σφαίρες, με το Βραβείο Cecil B.DeMille και με το Βραβείο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου για την προσφορά του στην Έβδομη Τέχνη.

Πηγή εικόνας people