Γκάρι Κούπερ: ο θρυλικός γόης του Χόλιγουντ
Ο Γκάρι Κούπερ (Gary Cooper) ήταν ένας από τους ήρωες του «χρυσής εποχής» του Χόλιγουντ, την εποχή που μεγάλοι σταρ – ονόματα όπως ο Κλαρκ Γκέιμπλ., ο Τζον Γουέιν και ο Ταϊρόν Πάουερ έγιναν διάσημοι. Ήταν μια εποχή που το ίδιο το Χόλιγουντ πιστεύει ότι έχει φύγει για πάντα. Ο Κούπερ έφερε στην οθόνη μια προσωπικότητα που ήταν δική του. Συνήθως σιωπηλός, με ντροπαλό χαμόγελο και έναν μάλλον χαλαρό τρόπο να κινεί το δίμετρο κορμί του. Η εμφάνισή του και η φιγούρα του βοήθησαν στην αναπόφευκτη τυποποίηση που ήρθε ως το πρότυπο του Αμερικανού ήρωα. Περισσότερο απ’οτιδήποτε, ο Κούπερ ήταν καθαρά ένα προϊόν του ίδιου του Χόλιγουντ. Χωρίς προγενέστερη εμπειρία σε σκηνή, ραδιόφωνα ή άλλα μέσα ψυχαγωγίας, έκανε καριέρα ερχόμενος κατευθείαν από το ράντσο του στη Μοντάνα.
Γιος ενός δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, ο Κούπερ αρχικά φιλοδοξούσε να είναι καλλιτέχνης και από το 1922 έως το 1924 σπούδασε τέχνη στο Grinnell College στην Αϊόβα. Αλλά στο Λος Άντζελες βρήκε ότι θα μπορούσε να βγάλει περισσότερα χρήματα ως κομπάρσος ή κασκαντέρ. Ωστόσο, η κινηματογραφική πιάτσα δεν εντυπωσιάστηκε αρχικά. «Είναι πολύ ντροπαλός», ήταν το συνηθισμένο σχόλιο. Ο Κούπερ απέκτησε ατζέντισσα, τη Ναν Κόλινς, που τότε ήταν casting director στα United Studios. Ήταν δική της η πρόταση να αλλάξει το πραγματικό του όνομα από Φρανκ Τζέιμς Κούπερ σε Γκάρι Κούπερ. Το νέο όνομα έκανε «κλικ» αμέσως.
Οι οσκαρικές διακρίσεις
Μετά από μια σειρά από ταινίες μικρού μήκους, που ξεκίνησαν το 1925, ο μεγαλοπαραγωγός Σάμιουελ Γκόλντγουιν επέλεξε τελικά τον υψηλόσωμο ηθοποιό για έναν ρόλο στο «The Winning of Barbara Worth», με πρωταγωνιστές τους Ρόναλντ Κόλμαν και Βίλμα Μπάνκι. Στη συνέχεια, η Paramount υπέγραψε μαζί του μακροπρόθεσμη σύμβαση και σταδιακά ο Κούπερ εκτοξεύτηκε στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Για 11 χρόνια, ήταν ένας από τους υψηλότερα αμειβόμενους καλλιτέχνες του Χόλιγουντ. Από τις 75 ταινίες μεγάλου μήκους που γύρισε, οι αξιομνημόνευτοι ρόλοι του ήταν ως «Λοχίας Γιορκ» το 1941 και ως συνοριακός στρατάρχης στο «Τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» το 1952. Για τις δύο αυτές ερμηνείες του κέρδισε Όσκαρ Α’ ρόλου. Ήταν επίσης υποψήφιος για τις ταινίες «Ο πρίγκιπας των δολαρίων» («Mr.Deeds Goes to Town» – 1936), «Το καμάρι των Γιανκις» («Pride of the Yankees» – 1942) και «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» («For Who the Bell Tolls» – 1943).
Προβλήματα υγείας και προσωπική ζωή
Οι πολλές ώρες στα στούντιο έφεραν στον Γκάρι Κούπερ φήμη και χρήματα, αλλά και έλκη. Το 1931 δοκίμασε για πρώτη φορά το κυνήγι θηραμάτων στην Αφρική και, όπως είπε αργότερα, «έμαθε να χαλαρώνει». Στα επόμενα χρόνια, το χαλαρό στιλ του Κούπερ έγινε κάτι περισσότερο από ένα χαρακτηριστικό. Ήταν ένας τρόπος ζωής. Απολάμβανε να παίζει τένις και να καταδύεται στον Ειρηνικό, όχι μακριά από το σπίτι του. Οι φίλοι του τον αποκαλούσαν «γερό-Κουπ» από τα παιδικά του χρόνια, ενώ στον ίδιο άρεσε επίσης να φοράει παλιά ρούχα και θα μπορούσε να κοιμηθεί οπουδήποτε.
Το 1933 παντρεύτηκε τη Βερόνικα Μπαλφ, την οποία αποκαλούσε Ρόκι. Απέκτησαν μαζί μια κόρη, τη Μαρία. Ο Κούπερ αγαπούσε το κυνήγι και το ψάρεμα και απολάμβανε να βρίσκεται στην ύπαιθρο καθ ‘ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Μεταξύ των στενών φίλων του ήταν ο Τζέιμς Στιούαρτ, ο Φρεντ ΜακΜάρεϊ και ο Κλαρκ Γκέιμπλ.
Από πολλές απόψεις, η πραγματική ζωή του Κούπερ δεν ήταν πολύ διαφορετική από την εικόνα που έδινε μέσω των ταινιών του. Θα μπορούσε ασφαλώς να ειπωθεί ότι ο ίδιος ήταν ένα από τα πιο διαρκή σύμβολα που δημιούργησε η κινηματογραφική ταινία. Ποτέ δεν φαινόταν να θέλει να πείσει τον κόσμο ότι ήταν ένας εξαιρετικά ικανός, ακριβοπληρωμένος ηθοποιός που μπορούσε πραγματικά να παίξει. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κέρδισε τουλάχιστον 10 εκατομμύρια δολάρια. Το 1939 ήταν ο υψηλότερα αμειβόμενος μισθωτός στις ΗΠΑ με 482.819 δολάρια Οδηγούσε μια Bentley, είχε τρία σπίτια και μια συλλογή έργων τέχνης και ήταν επικεφαλής της δικής του εταιρείας παραγωγής (Baroda).
Η ανθεκτικότητα του Κούπερ ήταν ακόμα πιο αξιοσημείωτη από την άποψη των πιέσεων που άντεξε όλα αυτά τα χρόνια. Ως μικρό αγόρι στη Μοντάνα έσπασε το πόδι του σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα. Το ισχίο επουλώθηκε ατελώς και συνέβαλε στον τρόπο, με τον οποίο περπατούσε στη συνέχεια της ζωής του: ένα αόριστο, αργό βάδισμα που τον έκανε να φαίνεται σαν καουμπόι ακόμη και φορώντας κοστούμι.
Άντεξε όσο μπορούσε
Ο θάνατος του Γκάρι Κούπερ στα 60 του χρόνια θεωρήθηκε αναμενόμενος από την οικογένεια και τους φίλους του τις τελευταίες δύο εβδομάδες της ζωής του. Μόνο όταν ο ηθοποιός έφυγε από τη ζωή στις 13 Μαΐου έγινε γνωστή η μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Οι φόβοι για την υγεία του προέκυψαν το 1959, μετά από μια επέμβαση προστάτη. Ο ίδιος αρνήθηκε τότε ότι υπήρξε κακοήθεια. Πέντε εβδομάδες αργότερα, αφαιρέθηκε ένα καρκινικό τμήμα του παχέος εντέρου του, αλλά ακόμα δεν το παραδεχόταν. Από τότε, οι γιατροί αναγνώρισαν αργότερα, ήταν μόνο θέμα χρόνου. Ο Κούπερ, βαριά ναρκωμένος τις τελευταίες 10 ημέρες για να διευκολύνει τον έντονο πόνο, παρακολούθησε το τελετουργικό της Καθολικής Εκκλησίας λίγες μέρες πριν από τον θάνατό του.
«Αν και ήταν αδύναμος, έμεινα έκπληκτος με τη διαύγειά του», σχολίασε ο πατέρας Σάλιβαν, ο ιερέας που τον εξομολόγησε. Ο ίδιος αποκάλυψε ότι ο Κούπερ ήταν αναίσθητος όλη την ημέρα και πέθανε ενώ κοιμόταν ειρηνικά μέσα σε καταστολή. Είπε ότι η σύζυγος και η κόρη του πήραν το θάνατο ήρεμα, από τη στιγμή που η Βερόνικα γνώριζε από τον Δεκέμβριο του 1959 ότι η ασθένεια του συζύγου της ήταν ανίατη.
Ο Κούπερ στράφηκε στον Καθολικισμό λίγες μήνες πριν από το τέλος της ζωής του, ενώ αρνήθηκε να δεχθεί επισκέπτες για δύο εβδομάδες και η οικογένειά του παρέμενε συνεχώς στο κρεβάτι του. Ο γιατρός του ηθοποιού, Ρέξφορντ Κέναμερ, εξέφρασε τον θαυμασμό του για το γεγονός ότι ο Κούπερ, εντελώς νικημένος από τον καρκίνο, είχε προσκολληθεί στη ζωή όσο περισσότερο μπορούσε: «Οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος θα είχε πεθάνει πριν από 48 ώρες», είπε.
Πηγή: reader.gr